Edvard Munch (/ˈɛdvɑ:ʈ mʉŋk/; 12 d'avientu de 1863, Ådalsbruk – 23 de xineru de 1944, Ekely (en) ) foi un pintor y grabador noruegu de la corriente espresionista. Los sos evocativas obres sobre la congoxa influyeron fondamente nel espresionismu alemán d'empiezos del sieglu XX. Les sos obres son
como variaciones constantes sobre la gran sinfonía de la esistencia humana nos sos llaos diurnos, pero entá ye más, como ye congruente cola sensibilidá finisecular, nos nocherniegos. L'amor y l'odiu, el deséu y la congoxa, les pasiones y les emociones, son alzaos a arquetipos de la vida anímica del home modernu o, inclusive, de la mesma condición humana.[8]
El pintor dicía de sigo mesmu que, de la mesma que Leonardo da Vinci estudiara l'anatomía humana y diseicionáu cuerpos, él intentaba diseicionar almes. Por ello, les temes más frecuentes na so obra fueron los rellacionaos colos sentimientos y les traxedies humanes, como la soledá (Murria), la congoxa (El Berru, seique la so meyor obra), la muerte (Muerte d'un bohemiu) y l'erotismu (Amantes, El besu). Considérase-y precursor del espresionismu, pola fuerte espresividá de les cares y les actitúes de les sos figures, amás del meyor pintor noruegu de tolos tiempos.
El Berru, realizáu en 1893, foi una de les sos obres más importantes, la idea d'esta obra va surdiendo adulces. En 1892 apunta:
Diba pela cai con dos amigos cuando'l sol púnxose. De sópitu, el cielu tornóse coloráu sangre y percibí un estremecimientu de murnia. Un dolor desgarrador nel pechu. Detuvi; sofité na barandiella, presu d'una fatiga mortal. Llingües de fueu como sangre cubríen el fiordu negro y azulao y la ciudá. Los mios amigos siguieron andando y yo quedé ellí, tremeciendo de mieu. Y oyí qu'un berru interminable travesaba la naturaleza.